பவள சங்கரி
கவிதை எழுதுபவன் கவியன்று. கவிதையே வாழ்க்கையாக உடையோன்,
வாழ்க்கையே கவிதையாகச் செய்தோன், அவனே கவி – பாரதி.
கன்னித்தமிழுக்குக் காவியமண்டபம் அமைத்து
பண்ணிசையால் பூமாலையும் தொடுத்து
ஆன்மீகம், ஆனந்தம், காதல், தத்துவம், சோகம்,
சுகமென, அனைத்தும் அடித்தளமாய் அமைத்து
கவிச்சொல் வீச்சின் மூலம் இப்புவியனைத்தையும்
ஆளும் பெருங்கவி! ‘படைப்பதால் நானும் இறைவன்’
“நான் நிரந்தரமானவன், அழிவதில்லை. எந்த நிலையிலும்
எனக்கு மரணமில்லை” என்ற கவிச்செருக்கு
அவன் உடன்பிறப்பு! கவித்துளிகள் காலக்காற்றில்
கரைந்தொழியும் கற்பூரமாயிராமல், எதிர்க்காற்றில்
ஏறிப்பறக்கும் காற்றாடியாய் காவியமானவன், கண்ணதாசன்!!
தம்மை மறந்து தம்மையே அதனுள் கரைத்து
தன்னூன் கலந்து உயிர் கலந்து பொருளுணர்ந்து
இசையோடு இயைந்து இனிமையும் கலந்து
கருத்துடன் கவியாய்ப் புனைந்து சிந்தையள்ளும்
வன்மையுடாயாய்! கன்னித் தமிழ்நாட்டின்
வளமையான கழனியில் விளைந்த வளமான
செங்கரும்பின் அடிச்சுவையவன்! தனிக்கனியவன்!!
தரணிபோற்றும் தங்கமகன்! மனம்தளராச் சிங்கமவன்!!! …. பவளா
